pokurczyć
- dk VIb, \pokurczyćczę, \pokurczyćczysz, \pokurczyćkurcz, \pokurczyćczył, \pokurczyćczony«skurczyć wiele czegoś albo skurczyć coś w wielu miejscach; pokulić, poskręcać»
Z zimna pokurczyli ramiona.
pokurczyć się «o wielu: stać się skurczonym, ulec skurczeniu»Rośliny pokurczyły się z braku wilgoci.
Koszule, obrusy pokurczyły się po praniu, w praniu.
Słownik języka polskiego . 2013.
pokurczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, pokurczyćczę, pokurczyćczy, pokurczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} skurczyć coś w wielu miejscach, skurczyć wiele czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokurczyć swetry podczas prania. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pokurczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulec skurczeniu (o wielu rzeczach lub wielu miejscach jednej rzeczy) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kwiaty pokurczyły się z braku wody. Obrus pokurczył się w praniu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pościągać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ściągnąć się, pofałdować się w wielu miejscach; też w wielu obiektach; pokurczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spódnica się pościągała. Obrus pościągał się. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
