ponieść
- dk XI, \ponieśćniosę, \ponieśćniesiesz, \ponieśćnieś, \ponieśćniósł, \ponieśćniosła, \ponieśćnieśli, \ponieśćniesiony, \ponieśćniósłszy - ponosić ndk VIa, \ponieśćnoszę, \ponieśćsisz, \ponieśćnoś, \ponieśćsił, \ponieśćnoszony1. tylko dk «niosąc, dźwigając kogoś, coś udać się, pójść dokądś, w jakimś kierunku; zanieść coś w jakieś miejsce»
Ponieść walizkę na peron.
Ponieść chorego na noszach.
∆ Koń poniósł «koń się spłoszył i pogalopował wbrew woli jeźdźca lub woźnicy nie mogącego nad nim zapanować»2. «zostać obarczonym, obciążonym czymś; doznać, doświadczyć czegoś»Ponieść koszty.
Ponieść ciężary, konsekwencje, odpowiedzialność, ryzyko, trud.
Ponosić klęski, porażki.
Ponieść ofiarę, szkodę, stratę.
◊ Ponieść śmierć «umrzeć, zginąć»3. «o jakimś impulsie, nakazie wewnętrznym: nakłonić do opuszczenia jakiegoś miejsca, pójścia dokądś, popchnąć przed siebie»Gdzie cię poniosło?
Coś go ponosiło, nie mógł usiedzieć w domu.
◊ pot. Iść, jechać itp. gdzie (kogoś) oczy poniosą «iść, jechać wprost przed siebie, nie zważając na kierunek drogi, bez celu»4. «o silnych uczuciach: opanować kogoś całkowicie, spowodować utratę panowania nad sobą»Temperament, gniew kogoś ponosi.
Fantazja, pasja kogoś poniosła.
◊ Ponosi kogoś «ktoś jest podekscytowany, wzburzony, nie panuje nad sobą, zachowuje się nie tak jak zwykle»5. → ponosić
Słownik języka polskiego . 2013.
ponieść — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}ponosić I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ponieść II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}ponosić II {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ponieść — Iść, pójść dokąd, gdzie oczy poniosą zob. oko 11. Ponieść szwank zob. szwank 2. Poniosły kogoś nerwy zob. nerwy 4 … Słownik frazeologiczny
ponieść śmierć — {{/stl 13}}{{stl 7}} zginąć, polegnąć, stracić życie : {{/stl 7}}{{stl 10}}W katastrofie samolotu ponieśli śmierć wszyscy pasażerowie i członkowie załogi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
beknąć za coś — Ponieść konsekwencje lub karę; odpowiedzieć za coś Eng. To become responsible for the consequences, especially of someone else s wrongdoings … Słownik Polskiego slangu
doigrać się — Ponieść karę lub konsekwencje swojego złego zachowania Eng. (Of a person) To come to a bad end, especially to get the punishment one deserves … Słownik Polskiego slangu
ponosić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, ponosićnoszę, ponosićnosi, ponosićnoś, ponosićnoszony {{/stl 8}}– ponieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, ponosićniosę, ponosićniesie, ponosićnieś, ponosićniósł, ponosićniosła, ponosićnieśli, ponosićniesiony {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapłacić — dk VIa, zapłacićcę, zapłacićcisz, zapłacićpłać, zapłacićcił, zapłacićcony 1. «dać pieniądze jako należność za pracę, za towar; wynagrodzić w pieniądzach (także w naturze); uiścić należność» Zapłacić cło, czynsz, rachunek. Zapłacić ratę za coś.… … Słownik języka polskiego
tył — 1. pot. Być do tyłu z czymś «nie nadążać z czymś lub ponieść jakąś stratę»: Z „konsumpcją” kulturalną jesteśmy kilkadziesiąt lat do tyłu. Statystyczny Polak kupuje tylko jedną książkę rocznie, chodzi do kina raz na półtora roku, do teatru raz na… … Słownik frazeologiczny
zapłacić — 1. Drogo za coś zapłacić; zapłacić za coś wysoką cenę a) «zdobyć coś kosztem dużych wyrzeczeń»: W jego mieszkaniu w Mangalii nad Morzem Czarnym pojawiły się niedawno zupełnie nowe meble i telewizor z anteną satelitarną. Niku za te luksusy… … Słownik frazeologiczny
życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… … Słownik frazeologiczny
